menno wieringa


	ongerept gebied de grenslanden vervagen fragmenten eiland vervreemden monsters afkomstig uit Lowland verwarren verstikken het roze heelal elementen verdringen de zon ijsblokken zo groot als vrachtwagens verschijnen een koekoeksjong van de noorderzon sprak van een nieuwe planeet op een dag zoeken bewoners reizigers naar een moderne mythologie een gids voor dit nachtleven massaal marcheren dwaalgasten uit de realiteit structuren vervormen echo’s blijven bewaard in beeld verkeren wonderbare secondes en bescheiden staren de sterren

	reservoir groene plekken de echte oogst er huizen nog altijd mensen op het eiland mysterieuze dondervogels spiralen boven het strand schubvormige stacaravans in de nazomerzon het seizoen loopt ten einde de jacht op het lamsoor gaat beginnen rovers verkennen het kweldergebied foerageren massaal in de vluchtstrook vol groen en raken verlicht in dit kruidig Jeruzalem machtig verheven boven het bedevaartsoord griffioenen meeuwen van oost naar west waarden gespierde paarden het water op zoek naar avontuur de kerkers spelonken zoet in de tuin van de waterburcht wrakken kleuren het zicht storm wacht de wegen der kruisridders oktober 2015

	tussenspel op muziek this is where we walked on water mysterieuze klanken hebben de herinnering overweldigd de wekelijkheid achterna gezeten door een grootse compositie van duistere en uiterst schrille dissonanten onmacht en eenzaamheid kwamen pijnlijk dichtbij breed uitgesponnen melodieën wild of gedomesticeerd maken als voedingsbodem voor collectieve ontlading een stem over de grens onmogelijk door waanzin wankelt de garderobe van de geest op elke matinee voor onbereikbare verlangens vertonen bariton sopraan mannenkoor en orkest zich als parasieten vol stuifmeel en nectar een melodieënepidemie ontspoort het alledaagse leven de bestuiving van een duistere wereld vol verkeerde inzetten en ritmes onverschillig is niemand met fatale gevolgen waar dwazen zich wagen aan wilde tonen en louter lachen oktober 2015

	wachten op de barbaren ik stelde me voor dat er geen taal was ooit waren het de jachtgronden van de familie lommerrijke polders kaarsrechte bomenrijen plassen en dichtbegroeide schuilbossen het open gezicht van het paradijs de reis naar het verdronken land voert over akkers en kwelders als in de lente zwaluwen over de ontvolkte polders scheren waart een langzame boeggolf van onteigening door de mestvaalt van de jeugd een haan kraait de kraai vliegt op hoeves en stallen overwoekerd door klimop huizen ontruimd de ramen dichtgespijkerd dranghekken versperren de toegang tot het verleden of de toekomst taferelen van de vetste akkers kinderloos op het land dat hooit en vlast hij de koeien dreef hielp oogsten een schuilhut bouwde op de fundamenten van het klooster richten bulldozers brakwaterlagunes in en in weer en wind zakt het verlaten landschap in spiegelend water oktober 2015

	het licht gaat op avontuur de lathyrus kust een reiziger laat apostelen kruipen strijkt door de ronde kristallen en wacht eenzame lupines nestelen zich in het oog zeven veren vormen zich en glippen hellingen af als hommels langs de late middag in het vingerhoedskruid vaarwel aan de olmen aan de stal aan de grond en aan het zout van de witte kust goodbye familieleden de avond wordt ijl de bus start roze oplichtend en reist naar het gedeukte westen september 2015

	ijsreis chronik van een nabije ondergang fameuze dichtregels slaan op de vlucht met de trek van woorden en kreten begon een grootse expeditie naar een onbewoond oeuvre meereizende vertellers schoten te kort melancholische stoornissen desoriënteren onderweg denkt dat het gek wordt verhalen deden de ronde van kringlopers op weg zonder kompas geluiden op zoek naar geluk buiten de landsgrenzen de wetenschap sprak van verval frontmannen van natuurlijke selectie een verstikkende eenzaamheid hypnotiseert heimat de wereld van wartaal verraste de sterren het nacht op de bladzijden van het meesterwerk september 2015

	munten of kogels een raadselachtige route waanschijnsels tarten de tijd de straat wordt geplaagd door schokgolven en valkuilen cijfers komen versnipperd binnen er schuifelt een schaarste voorbij men sprak van hebben willen genieten de wolven leven boven hun stand scherphoeken zingen van lui en corrupt onzichtbaar verlammend het leven tegenschakeringen vergroten de crises warlords jagen stropers in zaken het vingervlug klapvee vol verrassingen het land per direct in de verkoop de werkelijkheid klooft het verlangen beschaving vernederd als knorrende beesten burgers blokken en frikken een wilde dans in de schaduw van de uitverkoop september 2015
	Kijken hoe een hand met een potlood zich over papier beweegt Het begint altijd bij wat je ziet omdat er niets anders is we kijken heen en weer als je die aandacht overslaat raak je verdwaald in een fantasie die uiteindelijk onoverzichtelijk wordt we tonen grote interesse in hoe de dingen gemaakt worden zien we waarom dat begint bij een handschrift een eerste lijn begint doorgaans links dan naar rechts en schuin omhoog wat er dan getekend wordt is alles rond en gebogen is alles recht doet niet ter zake in ieders handschrift zit een eigen energie iets dat tot hogere gedachten moet leiden ontwapenende eenvoud zet niet altijd aan tot nadenken of deze waarneming niet te simpel is de kijker heeft pas laat door hoe koppig ze is en hoe eenzaam

	Cellulaire Misgrepen mandarijnen zijn doorgaans geen roofvogels dingen gaan al heel lang hetzelfde men wordt afgekeurd voor het leven gedetineerd in een hedendaags cryptogram is er een toekomst buiten de gevangenis wat was uw eerste gevangenis? de vrees voor de dood zou ermee te maken kunnen hebben sommigen zien engelengeduld als zeepbel anderen als schepper voor het eeuwig leven de ellende van de cel is dat het een pijpenla is corporaties houden niet altijd rekening met de huurders controleren van looplijnen is een belangrijk principe het gebouw hoeft geen straf te zijn we hebben al een experimentele vleugel gemaakt met als doel verdeeld te zijn in spreken en zwijgen daar kan je met wadlopen nog makkelijk wegkomen kent elke gevangenis een ontsnappingsmogelijkheid?

	nazomer na het behalen van de overwinning straalde de lichtstad portretten van industriëlen en burgemeesters herinneren nog aan de slag om het herfstwoud martelinstrumenten elegant en uitdagend fonkelen in eindeloos grasland beul en verdachten wandelen langs zwartbonte koeien knotwilgen flaneren aan de geniedijk stemmen dwalen op zoek naar avontuur knoestige kaarten zingen van een vloed aan herfstige velden de pijnbank duimschroeven en rekpaal schandborden en brandijzers dansen op water en brood

	we hadden geen toelatingsprocedure hoe meer boeken je meeneemt naar een onbewoond eiland hoe bewoonder het er wordt vormt het landschap de mens en zijn kijk op de wereld of schept de mens het landschap naar zijn wereldbeeld moet ik niet kijken naar waar ik heen wil no man is an island entire of itself every man is a piece of a continent alles lijkt georganiseerd alles maakbaar echthoekige weilanden doorsneden door kaarsrechte sloten wegen bomenrijen en kanalen grensoverschrijdend gedrag muteerde een open inrichting was vogelvrij schijnselen als slaapsteden en kantoorparken het kroost van bloemenkinderen als recept voor partiele blindheid hoe was het kind te zijn in een schilderij van Mondriaan wie zich ertussen wurmde was binnen sociale controle onderscheid en wetshandhaving bestonden niet we dachten dat alle mensen goed waren waren we naïef

	vroeger was god je soulmate nog nooit had iemand bliksem gezien met zoveel details de mens moet zijn eigen grammatica ontwikkelen iets zonder woorden dat de familie ineens verder weg kan vliegen dan ooit met grote wolken wrijving en ladingsverschillen en een enorme ontlading dat het zo echt lijkt dat het de werkelijkheid zou kunnen vervangen waarin je vrij bent van iedere verplichting zelden wordt stilgestaan bij waar we met al die chaos naar zouden moeten kijken opvallend zijn de uitbundige tegenmotiefjes en interrupties maar steeds als de kaders het te bont lijken te maken en de boel dreigt te ontsporen roept een achtergrondorkest ze krachtig tot de orde hoe langer we onderzoek doen naar fantastische verschijnselen hoe meer we er achter komen dat er veel plaatsvindt dat we niet begrijpen een continue stroom kosmische straling beweegt onbegrijpelijk in een ver universum

	voltreffer midden in een stad een twist met het water er was een tijd waarin ze bekend stond als het walhalla Franse kroonluchters industriële lampen verweerde spiegels en paleizen een drassig buitengebied rondom water bos heide en weide als groene oases een moeilijk te veroveren vesting met haar verdedigings- werken loopgraven forten en wallen de kathedraal met het aanzicht van een ruimteschip schitterde zacht haar luisterruiten herinnerden reizigers aan inzichten in schilderachtige daluren op een voormalig rangeerterrein wuifden en gonsden tientallen dennen dopheide graafwespen kauwen en boomvalken alles leek te fluisteren de komst van de moerasdraak betekende het eind van de stad sommige waterlopen zijn drooggevallen desastreus voor haar geschiedenis de beul schreeuwde om aandacht gunde de gedroomde beschaving nauwelijks een blik waardig

	de nachtmerrie van iemand anders oneindigheidsbenaderingen je kunt levenslang weten dat je oud(er) wordt op een dag ben je het eisige Abgrunde -we zijn eigenlijk maar zo kort op aarde- hoe geef je je bestaan inhoud zonder ouderdom soms doe je iets in de hoop dat je er achteraf misschien blij mee bent je zucht en zinkt en zinkt en zingt traag trager alsmaar dieper in het niets met een millimeter dunne levenslijn oneindig zoeken in het middernacht duister een parallel leven voert langs irreële prachtpanorama’s en bizarre raadselwezens het gezicht van een vliedend verleden dat aan het verdwijnen is daar dan oogt klinkt voelt als het oer van oud wiskundige wiskunstigheid en fenomenale fantastiek sommige dingen worden duidelijker door ze vaag te houden toen we moe werden gingen we slapen en reden de auto’s achteruit met onregelmatig en onvoorspelbaar gerinkel en getinkel ben je te gast in de coulissen van nooit meer slapen

	niemand is wie hij lijkt fictieve memoires van zee komen woorden aanwaaien die boven land beelden krijgen ze zweven in kleur zonder zich te verankeren zo raken verbeelding en waarneming onontwarbaar met elkaar verstrengeld- je bladert er doorheen heen en weer als door een album- de woorden hebben geen haast ze zijn als vertellers zonder verhaal als een Sherezade die zwijgt een autobiografie van andermans leven ik leer de tekens van buiten en schrijf ze neer in het zand dat levert een reis op door alle dimen- sies aan te meren bij blindgangers op fossielenjacht te gaan en allerlei lagen af te graven te rapen en te sprokkelen de dichter en de schilder specialisten in reconstructies van verdwijningen scheppen samen een wereld die nooit ver weg is wijd en wonderlijk vol flarden en fragmenten uit het leven vol dolende waarheden ze markeren het landschap met verwoeste en verwaarloosde constructies met monumentale slapers

	no soul for sale de hele rest is het geweldige uitspansel van lucht of de meetmanie de kwaliteit van werk bevordert is twijfelachtig vergt goed werk niet tijd en ruimte om het talent van de mens te laten rijpen voor reflectie en nadenken over het vak - je zult een komkommer blijken in andijvietijd- jager-verzamelaars leggen hun voorraden aan voor de winter een grenzeloos panorama van ruimte en lucht stel je je voor hoe dan ook moet je om in het atelier goed te kunnen schilderen eerst weten hoe het er buiten uitziet door de dagelijkse realiteit te tonen geef je de boodschap af hoe bizar de ideologische utopie in feite is wanneer wordt het beter is beter al geweest het streven naar efficiëntie is zodanig doorgeschoten dat leven en werk vol slibt met verontrustende lijnen vreemde hoeken en scherpe punten wij waren boven de wereld en de wereld was boven ons en drukte zwaar op ons voortglijdend nut als documentaireserie vol absurdistische humor van een dwangmatige schilder met een melodieuze stem

	Oefenen in afwezigheid sehe mit fühlenden Aug, fühle mit sehender Hand het onhaalbare achterhalen we moeten er steeds klanken, woorden en kleuren voor vinden de elementaire samenkomst van land en zee lucht en land geloven we wat we zien geleid door een helder en nuchter oog geloven we alleen wat we voelen al strelend met de hand noemen we wat zwart is doorgaans lijnen eigenlijk zijn het geen lijnen maar smalle slanke zwarte vlakken een zaak van geduldig kijken klinkt er ook een andere melodie door in slepende bewegingen zwieriger en losser misschien wel een blues een deel van het verhaal speelt zich af buiten ons gezichtsveld om dat verlies waardig te dragen blijven we achter met een verlangen naar wat ons altijd zal blijven ontbreken

	Sjoemelzaad Denkend aan de herinneringenrijkdom van een interneringsplan het heden is gevormd door wat voorafging het vermoeden bestaat dat voorwerpen kunnen fungeren als tijdmachine en we zijn benieuwd waaraan geheugens zich later zullen hechten de slang die zijn kop opsteekt wordt neer gehamerd aan de invloedsferen van het verleden kun je je nooit volledig onttrekken maar wie anders is heeft het moeilijk deze burgers gelden als ongewenst en schadelijk bestemd te worden vastgezet in isoleringskampen het onkruidprobleem uit angst voor verlies wordt alles wat vreemd is geweerd door het actief te bestrijden hebben we het alleen maar groter gemaakt soms heeft het ook eigenschappen die ons nog van pas komen onkruid heeft vaak een geheim wapen waardoor het zijn concurrenten te snel af is zonder het te willen en weten hebben we het getraind om nog onuitroeibaarder te worden